Daarnet stond ik slagroomtruffels te maken en realiseerde ik me dat dit echt typisch een bonbonrecept voor mij is. Super makkelijk en relatief snel te maken, maar extreem lekker en het komt chic over als je het bij de koffie geeft.
Maximaal effect met relatief weinig inspanning, iets wat mij altijd al getypeerd heeft: veel effect bereiken met minder moeite. Het is niet voor niets dat de slogan van mijn tweede bedrijf “meer klanten met minder moeite” is.
Mijn buitenlandse marketingcoach heeft in alle jaren dat ze me kent steeds gezegd dat ik de vrouw ben van “More with less”. Ik zie dat dat waar is op veel vlakken van wie ik ben.
Maar er is een aspect waar ik absoluut “Less with more” heb gedaan. Nu ik inzicht heb in de wetmatigheid die beschrijft hoe wij als mensen functioneren, zie ik steeds duidelijker hoe enorm veel ik altijd heb gedacht met relatief weinig effect. Natuurlijk, ik heb veel bereikt dus aan de buitenkant lijkt het effect best groot. Maar de denkenergie die er in is gaan zitten, is enorm.
(Vaak onbewuste) gedachten over veiligheid, gezien willen worden en wat ik allemaal wilde of “moest” bereiken om mijn (opnieuw: onbewuste) angsten te bezweren, hielden me fiks bezig. Ik ben erachter gekomen dat ik het prototype ben van iemand met een Busy Mind. Nee, ik heb geen ADHD. Maar ik denk desondanks met een snelheid en op een toerental waar je stil van zou worden als je het kon meten. En waar ik weliswaar dingen mee bereik, maar tegelijkertijd onwijs moe van word.
Helaas ben ik geen uitzondering. In onze maatschappij leren we al jong om te denken en gedachten serieus te nemen. We leren denken, analyseren, opnieuw overdenken en beredeneren. Met het idee dat je daarmee tot iets moois komt (wil jij je kind leren dit anders te doen? Lees dan “Binnenstebuiten Bente” van Angela Mastwijk met hem of haar).
Los van het enorme energieverlies dat ik heb ervaren, zorgt al dat denken er ook voor dat je zelden in het nu bent en nauwelijks ruimte hebt voor nieuwe, verse inspiratie. Je recyclet (oude) gedachten terwijl je eten kookt (hoe zou het toch komen dat je je vingers verbrandt?!) of met je partner vrijt (goh, gek hè, dat dat orgasme zo lang duurt?!). En je mompelt afwezig ‘ja’, “nee” en “mmm-mmm” als je kind je iets vertelt omdat je eigenlijk ergens anders bent met je gedachten. Als er al een nieuw idee komt is het vaak een variatie van wat je eerder deed of bedacht.
Sinds ik weet dat ik zo’n enorme busy mind heb, kan ik mezelf voor een deel stoppen in mijn denken omdat ik weet dat gedachten recyclen niks nieuws oplevert. En omdat ik tegenwoordig kan zien hoe zo’n stroom van gedachten vaak ontaardt in een gedachtenstorm die alleen maar leidt tot een lagere gemoedstoestand.
Door te zien – werkelijk te zien – hoe mijn gedachten mijn realiteit bepalen, hoef ik ze minder serieus te nemen. Waardoor mijn busy mind heel regelmatig in een veel gezonder toerental draait. En tot mijn verrassing houd ik ineens tijd over. Tijd om truffels te maken en tijd om er te zijn aan de keukentafel of in bed. Waar ik minder denk, blijkt er ineens wél ruimte te zijn voor inspiratie – waar ik dat met een busy mind uit mijn tenen moet halen. Spontane inspiratie die gek genoeg zorgt voor een razendsnelle implementatie van wat ik bedenk.
Ik denk dus minder, maak me minder druk in mijn hoofd, en lijk vooralsnog hetzelfde te bereiken. En niet alleen ik – ook bij mijn rechterhand zie ik dat ze zich, nu ze kennis heeft van de principes die ons functioneren verklaren, minder druk maakt en zonder dat ze het zelf in de gaten heeft veel meer werk verzet. Dat is pas echt “Meer met minder”. En dan te bedenken dat mijn en haar hoofd nog veel rustiger zouden kunnen zijn… Ik kijk ernaar uit om te ontdekken wat het volgende niveau van een ‘rustig hoofd’ voor me in petto heeft!