Ooit gedacht, als je tijdens het zappen toevallig op zo’n middernachtelijk-astro-programma terechtkomt (waar ze je toekomst voorspellen) “Ja! Ik bel in en laat me vertellen hoe mijn toekomst eruit ziet!” (Als je antwoord “ja” is, dan is dit artikel niks voor jou :-)).
Je zou je idioot voelen als je het zou doen. Want je realiseert je maar al te goed dat bellen en vragen om je toekomst niks anders is dan zoeken naar iets wat er niet is. Er is namelijk niemand die de toekomst kan voorspellen.
Gek genoeg heb je dat heldere inzicht niet als je zelf nadenkt over de toekomst. Voor de meeste mensen geldt dat ze hun toekomstvisioenen uitermate serieus nemen. “Als ik deze crème niet koop, krijg ik later rimpels”. “Als ik geen kinderen kan krijgen, eindig ik later eenzaam en alleen”. “Als ik de hypotheek niet kan betalen slaap ik later onder een brug”.
We hebben allerlei gedachten over onze toekomst; over hoe die moet zijn of juist niet moet zijn om later gelukkig te zijn. Gedachten die we zo serieus nemen en zo vol realiteit zijn, dat we er naar handelen. We kopen te dure nachtcrèmes, we worden zwanger en leggen onszelf enorme druk op uit angst die hypotheek niet te kunnen betalen. Maar, ho-even… Hoezo krijg ik later rimpels? Mijn oma en moeder waren/zijn dik 70, en zagen/zien er hartstikke goed uit en kwamen nooit verder dan een pot Nivea. En hoezo bieden kinderen me de zekerheid van een gezellige oude dag als mijn ouders me ook maar één keer per maand zien? En wie zegt dat een keer de hypotheek niet betalen een ramp is? Die ene keer dat ik het per ongeluk vergat, kreeg ik gewoon een herinnering. En zelfs als ik mijn huis uit gezet zou worden, is er vast een logeerbed waarop ik kan slapen zodat ik niet onder die brug hoef.
Met een beetje afstand kunnen we allemaal prima zien dat onze doemscenario’s niet erg betrouwbaar zijn. En dat onze positieve toekomstdromen geen garantie geven op geluk. En toch…
In het dagelijks leven zijn we allemaal erg geneigd onze gedachten over de toekomst als uitermate realistisch te zien. Het drijft ons om harder te werken dan goed voor ons is, het creëert onrust en angst die er niet zou hoeven zijn. We creëren onze eigen stress doordat we ongemerkt geloven in onze eigen toekomstvoorspellingen, vergetend dat we geen toekomst kunnen voorspellen…